ρυσίπονος

-ον, Α

αυτός που ελευθερώνει, που ανακουφίζει από τους κόπους, από τις ταλαιπωρίες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος < θ. ῥυσι- τού ἐρύω (ΙΙ) «προστατεύω» (πρβλ. ῥῦσις) + -πονος (< πόνος «κόπος»), πρβλ. παυσί-πονος].